BOHATERKA UCZULONEJ NA WINO POWRACA!

Los nie lubi, jak się go chwali. Po happy-endzie w pierwszej części spodziewamy się słodkiego życia u boku ukochanego. Iga na to przecież zasługuje. Oj…gdyby życie mogło być tak przewidywalne… Popłaczemy, pokrzyczymy z bezsilności, pośmiejemy się – emocjonalny rollercoaster. To nam daje Izabela Jagosz w swojej kolejnej powieści. Daje coś jeszcze… SIŁĘ! KOBIECĄ MOC! UWAGA! To się udziela czytelnikowi! Polecam.

Izę poznałam na pewnym weselu – z resztą jest o nim w tej książce. Niezwykła, mądra, zabawna i piekielnie uzdolniona. Gdybyście widzieli, jakie ona swetry robi na drutach! A potem zaczęła pisać i kompletnie w to wsiąkła. Wkurzała się tylko, że nie może jednocześnie mieć pod palcami wełny i klawiatury. Byłam jedną z pierwszych czytelniczek maszynopisu “Uczulonej” i połknęłam go w jeden wieczór. Ciepła, zabawna i prawdziwa książka o tym, co w życiu najważniejsze.
Polecam szczególnie tym, którzy chcą zacząć wszystko od nowa.

„Uczuloną” po raz pierwszy przeczytałam rok temu. Zabrałam książkę na urlop w nadziei, że umili mi czas spędzany na plaży. Pragnęłam delektować się ciekawą historią wylegując się na hamaku pod palmą i sącząc drinki ze słomką. Taki był plan. Niestety nie wypalił. Czytać zaczęłam w samolocie – kilkugodzinny lot minął błyskawicznie jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Skończyłam po przyjeździe do hotelu czyli pierwszego dnia mojego urlopu, po prostu nie mogłam się od niej oderwać. Dlatego ostrzegam – książka wciąga od pierwszego rozdziału, więc nie licz na to że będziesz ją czytać długo i namiętnie, ale możesz ją czytać namiętnie kilka razy pod rząd.

Pierwszy egzemplarz „Uczulonej na wino” przeszedł z moich rąk do rąk mojej mamy, córki i jej koleżanek dlatego dzisiaj nie wygląda najlepiej ale mam już nowy egzemplarz nowego wydania i nie mogę się napatrzeć. Luksusowa, aksamitna w dotyku okładka od pierwszej chwili zaprasza do czytania. „Torebkowy” rozmiar książki pozwala zabierać ją wszędzie, niemal jak najlepszą przyjaciółkę. Doskonała na urlop, do samolotu, podręcznego bagażu, na plażę, do kawiarni…tylko na randkę jej nie zabieraj – ostrzegam.

Szczerze polecam „Uczuloną na wino”, przeczytasz a wtedy razem będziemy czekały na drugą część. Z niecierpliwością.

Uczulona na wino… Opowieść o dojrzałej kobiecie postawionej w obliczu, jakże modnej ostatnio, sytuacji bez wyjścia. Zderzenie dwóch światów: bogaty, wybredny, wygodny, starzejący się mężczyzna i młoda, pozbawiona skrupułów kobieta, wywraca do góry nogami życie nie tylko jego ale i kilku rodzin jednocześnie. Nienachalna, lekka, ale i wzruszająca historia, zamykająca w kilkuset stronach coś co dla wielu jest tematem tabu. Starszy mężczyzna i młoda kobieta, a w opozycji prawdziwe dobro, miłość i przyjaźń. Nie dajcie się zwieść pozorom. Nie zawsze miłość jest szczera, a poryw serca właściwym kierunkiem, zwłaszcza kiedy w grę wchodzą pieniądze.

Nie zapisana kredą w kominie historia prawdziwa. Naprawdę polecam.

Iga musi sporo przeżyć, żeby znaleźć odpowiedź na pytanie, dlaczego tyle daje i dlaczego godzi się na obciążanie jej samej. Przeżywamy razem z nią: uniesienia, namiętności, wątpliwości, stawanie na rzęsach i ocieranie z nich łez. Powiedzieć, że to dowcipna opowieść o pokrzywdzonych kobietach, głupiejących w okolicach andropauzy mężczyznach i “dziuniach” bez skrupułów, to mało. “Uczulona…” to przede wszystkim rzecz o tym, że jest się ważnym. Dla samego siebie. I że kiedy bardziej dbamy o siebie, odbywa się to zawsze z korzyścią dla innych.